Wij zijn verstrikt geraakt in een wereld waarin we voornamelijk in ons hoofd leven. Wat wij denken, zien wij voor de werkelijkheid aan en vanaf dat moment leven wij in een droomsfeer waarin ons verstand een wereld voorstelt die nergens bestaat behalve in ons verstand zelf. Op dat moment krijgen we een gevoel van isolement en voelen we ons niet meer met elkaar verbonden. Wij trekken ons terug in een wereld die we zelf hebben geschapen. Dat is de wereld van het egobewustzijn. Ons ego denkt dat het is wat zijn of haar gedachten daarover vertellen. Al ons lijden en het lijden van de hele wereld is terug te voeren op deze staat van bewustzijn. Het ego is namelijk verslaafd aan pijn. En aan strijd. Ego´s zijn ook met elkaar verbonden door pijn en strijd. Het ego - en dat is wie je denkt dat je bent - is verslaafd aan zichzelf.

De kans om uit deze droomsfeer te ontwaken was in de geschiedenis voor heel weinig mensen weggelegd. Maar we voelen allemaal diep in ons het verlangen van ons bewustzijn om te ontwaken uit de droomsfeer van afgescheidenheid en isolement. En steeds meer mensen staan zichzelf niet meer in de weg en openen de deur naar wie en wat zij werkelijk zijn. Het verlangen om dit te doen is afkomstig van je ware aard, je goddelijkheid die er al is.